Mabels magie

25 juni 2018 - 07:00u

Het regent weer beursgangen aan het Amsterdamse Damrak. Voorlopig hoogtepunt is de stormachtige introductie van onze vaderlandse fintech Adyen, waarvan de beurswaarde de eerste handelsdag over de kop ging.

De IPO domineerde afgelopen weken het beursnieuws tot ver over de landsgrenzen. Logisch, want hoewel het bedrijf nog geen duizend werknemers telt en minder dan tien jaar oud is, loopt de waarde in de miljarden. En daarmee is een nieuwe unicorn geboren. 

Free float

In de week na de beursgang stabiliseerde de koers. De marktkapitalisatie bedraagt nu circa €12 miljard. Adyen zou daarmee niet misstaan in de AEX-index, tussen hoofdfondsen als Aegon (€10,9 miljard) en NN Group (€12,2 miljard), maar daarvoor is de free float van iets meer dan 13% veel te gering. Dus is het te hopen dat de aandeelhouders van het eerste uur genegen zijn nog wat extra te verkopen.

Dit in weerwil van de publieke opinie. De berichtgeving focuste op het ‘cashen’ van zittende aandeelhouders, in het bijzonder Mabel van Oranje (foto, AmsterdamDiner), die net als oprichters, werknemers en andere durfinvesteerders een pluk verkocht. Met de plaatsing bij instituten gaven ze particuliere beleggers ‘het nakijken’. 

Woestijnklimaat

Maar laten we niet vergeten dat nog maar een paar jaar terug een soort woestijnklimaat dreigde. De IPO-markt droogde volledig op en het aantal noteringen begon te dalen. Als gevolg van faillissementen, fusies en overnames, maar ook omdat bedrijven tot de conclusie kwamen dat de kosten van een beursnotering niet langer opwogen tegen de baten.

Professionele aandelenbeleggers waarschuwden voor de teloorgang van de ‘infrastructuur’ van banken en effectenhuizen rond de Amsterdamse beurs. De rainmakers van weleer verdwenen geruisloos uit de binnenstad. De chique bankgebouwen langs de grachten werden in hoog tempo gesloopt of omgebouwd tot warenhuizen, hotels en woningen.

Regenmaken

In 2010 vond geen enkele beursgang meer plaats. Pas vanaf 2014 waren het er weer meer dan op één hand te tellen is. Eerst ging het nog deels om (her)introducties waar de Staat de hand in had, zoals ABN Amro, ASR (eerder genationaliseerd) en NN Group (afsplitsing van ING als voorwaarde voor staatssteun).

Maar langzaam ging ook de poort weer open voor nieuwkomers. Namen als GrandVision, Kiadis Pharma, FlowTraders, Sif Group, ForFarmers, BasicFit en Takeaway.com vonden hun weg naar het beleggend publiek. En dit jaar werd de lijst verder aangevuld met Alfen, B&S Group, NIBC en - als klap op de vuurpijl - Adyen. Beleggers hebben kortom weer wat te kiezen. 

Durfkapitaal

Toch zijn we nog niet op het IPO-niveau van voor de crisis. De ECB stopt intussen geleidelijk met het obligatie-opkoopprogramma, dat als doel had beleggers aan te zetten risicovoller te investeren. Ook plannen van staatswege om pensioenfondsen meer in Nederland te laten beleggen liepen op niks uit. 

Mabel (of haar overleden man, prins Friso) had destijds geen subsidieregeling nodig om in Adyen te stappen. Ze nam daarmee risico. Hopelijk doet ze dat opnieuw en steekt ze het met haar succesvolle (gedeeltelijke) exit vrijgespeelde geld weer in nieuwe startups. En anders kan ze het gewoon herbeleggen op de Amsterdamse beurs.

Deze column is verschenen in IEX Magazine nummer 13, jaargang 2, van zaterdag 23 juni 2018. 

Anton Reijinga schreef hij onder andere voor De Financiële Telegraaf, Het Financieele Dagblad en The Wall Street Journal. Verder werkte hij bij verschillende effectenbrokers en market makers op en rond de Amsterdamse beursvloer. Anton is ingeschreven als Register Beleggingsanalist (RBA).